Omuz eklemi, vücuttaki diğer eklemlere göre en geniş hareket açıklığına sahiptir. Yine de eklemin kemik yapısı çok az stabilize edici destek sağlar. Sonuç olarak, omuz stabilitesinin çoğu, omuzdaki hareketi hem yönlendiren hem de sınırlayan yumuşak dokulardan gelir. Bu eklem hareketliliği, özellikle mekanik olarak dezavantajlı konumlarda yüksek kuvvet yükleri meydana geldiğinde, sorunlara karşı savunmasız bırakır. Bu sorunlardan biri, humerus başının glenoid fossadan çıktığı glenohumeral çıkıktır. Bu yaralanmalarda, omuzu kısıtlayan yumuşak dokular eklemi anatomik konumunda tutamaz ve bu da önemli omuz instabilitesine yol açar.
Subluksasyon, kayıp glenohumeral stabilite ve humerus başının hareketini içeren başka bir yaralanma türüdür. Eklem tamamen değil, kısmen eklemden dışarı çıktığında bir subluksasyon meydana gelir. Subluksasyon, kemiğin eklemdeki konumundan çıktığı ve daha sonra kendi başına geri döndüğü bir duruma da işaret edebilir.
Çoğu omuz çıkığı, ani bir travmatik yaralanma veya omzun kuvvetli hareketinin bir sonucu olarak ortaya çıkar. Hastanın üst ekstremite hareketini önlemek için kolunu vücuda yakın tutması bu dokuların sorunlu olduğuna dair işaretlerdir. Kol nötr pozisyondayken bir sulkus işareti daha belirgin olabilir. Sulkus işareti, humerus başının normal pozisyonundan düştüğünü ve pozisyonunun dışında olduğunu gösterir. Bir kişinin omuzda travmatik bir yaralanma öyküsü varsa ve bir sulkus belirtisi gösteriyorsa, çıkığın teşhisi ve düzeltilmesi için derhal bir doktora sevk edilmelidir.
Çıkık veya omuz instabilitesi ile ilgili olası bir sorunu tanımanın en yaygın yöntemlerinden biri endişe testidir. Klasik endişe testinde, omuzda çıkığın daha önce meydana geldiği yere yakın bir konuma getirildiğinde, müşteri sözlü veya görsel endişe gösterir. Örneğin, danışan aşırı bir abdüksiyon ve dış rotasyondan dolayı anterior çıkığı yaşadıysa, kolları abdüksiyon ve dış rotasyonda uç aralığın yakınında hareket ettirilirse büyük bir endişe göstermeleri muhtemeldir. Çeşitli hareket açıklığı veya germe teknikleri uyguluyor olabileceğiniz ve müşterinizin omzu için önemli bir dengesizlik bölgesine yaklaştığınızı fark etmeyebileceğiniz için bu işareti tanımak son derece önemlidir.
Çıkık bir eklemin düzeltilmesinde yanlış bir uygulama yapılırsa, ciddi yaralanma, çıkığın düzeltilmesine çalışılmasına neden olabilir. Brakiyal pleksus ve aksiller arter, glenoid labrumun dudağına çok yakındır ve bir çıkığı düzeltmek için yanlış bir girişimle hasar görebilir veya kopabilir.
Bir masaj terapistinin rolü, bir çıkık meydana geldikten hemen sonra yaralanmaya karşı ortaya çıkan yumuşak doku reaksiyonlarını yönetmeye yardımcı olmaktır. Masaj, yaralanmadan kaynaklanan çarpma, tendon tahrişi veya biyomekanik dengesizlik gibi yumuşak doku sorunlarını çözebilir.
Hasta geçmişinde önceki glenohumeral çıkıkları belirlemek çok önemlidir. Müşteri, bunun iletilmesi gereken önemli bir bilgi parçası olduğunun farkında olmayabilir. Bununla birlikte, potansiyel olarak başka bir çıkığa neden olabilecek önemli kaçırma ve dış rotasyon içeren hareketleri gerçekleştirirken muhtemelen rahatsızlık göstereceklerdir. Bu olası tehlikeli durum, kapsamlı bir sağlık geçmişi hakkında bilgi almanın ve ayrıca etkili tedavide önemli bir rol oynayabilecek çeşitli biyomekanik zorlukları ve patolojileri anlamanın hayati önemini vurgulamaktadır.